Uşağın doğuluşu evə xoşbəxtliyi gətirir, qadının həyatını mənayla doldurur. O ana olur, onda məsuliyyət çoxalır, analığın sevincini gətirən xoşbəxtliyi almaq üçün çox vermək lazım olur. Birinci uşaq tamamilə başqa dünyaya qapıları açır və bu yeni dünyada hər şeyi anlamadan, qadın artıq öz ikinci uşağını gözləyir.
Qorxu, təlaş, acizlik hissi ailənin yeni üzvünün gözlənməsi sevinciylə əvəz edilir. Gələcək ananın başında bir çox sual yaranır. Necə hər şeyin öhdəsindən gəlmək olar? Necə öz vaxtını idarə etməyi, işləri bölməyi öyrənsin, iki evlada vaxt çatsın? Axı nə vaxt ki, uşaqlarda yaş fərgi az olanda, diqqəti və sevgini onlar eyni cür tələb edir. Qorxmaq lazım deyil. Təbiət qadını çox güclü yaradıb, və əgər ona sınaq yollayırsa, şübhəsizki, qadın onların öhdəsindən gələcək.
Əvvəla mənəvi hazırlaşmaq lazımdır. Doğuşa hazırlaşan ana üçün ilk sınaq, birinci evladnan bir neçə günlük ayrılıqdır, axı bundan əvvəl uşaqın anasından ayrılmaqa eytiyac yox idi. Ata bu vəziyyətdə ən yaxşı köməkçi kimi çıxış edir. Hələ hamiləlik zamanı çalışmaq lazımdır ki, atayla körpəni münasibətini daha yaxın etmək. Bu birgə gəzintilər (anasız) ola bilərlər, oyunlar, gecəyə yatırtma. Uşaq hər iki valideynin eyni iştirakını hiss etməlidir. Belə halda, valideynlərdən biri olmadığı halda uşaq özünü təhlükəsizlikdə hiss edəcək.
İkinci anaların rastlaşıdığı məsələ - bu böyük uşağla kiçik körpənin tanışlığıdır. Burada siz fikirləşməyinki hətta bir yaşlı uşağınız ailənin yeni üzvünə ayrılmış diqqəti hiss etmiyəcək. Uşaq qısqanclığı meydana çıxır, bunu, çox sadə düzgün yanaşma vaxtı sevgiyə və zərifliyə çevirmək olar. İlk evladınıza daha çox təzə doğulmuş körpənizlə tanış olmaq imkanı verin, onların ikisinində dəyərli və əhəmiyyətli olduglarını göstərin. Yeni doğulmuş körpə üçün qulluqa körpəni cəlb edin, çimməyə, balacanın əyləncəsinə, qoy o özünü böyük, lazımlı hiss etsin, və əsas, daha çox sevildiyini hiss etsin. Zamanla uşaq yeni vəziyyətə uyğunlaşır. Kiçik qardaşı və ya bacını sevə və qəbul edə biləcək. Və hətta onsuz özünü əsəvvür etməyəcək.
Düzgün tərbiyə vaxtı məhz uşağın həyatının birinci günlərindən, valideynlər arzu etdiyi ailəni sahib olacaqlar.
Qorxu, təlaş, acizlik hissi ailənin yeni üzvünün gözlənməsi sevinciylə əvəz edilir. Gələcək ananın başında bir çox sual yaranır. Necə hər şeyin öhdəsindən gəlmək olar? Necə öz vaxtını idarə etməyi, işləri bölməyi öyrənsin, iki evlada vaxt çatsın? Axı nə vaxt ki, uşaqlarda yaş fərgi az olanda, diqqəti və sevgini onlar eyni cür tələb edir. Qorxmaq lazım deyil. Təbiət qadını çox güclü yaradıb, və əgər ona sınaq yollayırsa, şübhəsizki, qadın onların öhdəsindən gələcək.
Əvvəla mənəvi hazırlaşmaq lazımdır. Doğuşa hazırlaşan ana üçün ilk sınaq, birinci evladnan bir neçə günlük ayrılıqdır, axı bundan əvvəl uşaqın anasından ayrılmaqa eytiyac yox idi. Ata bu vəziyyətdə ən yaxşı köməkçi kimi çıxış edir. Hələ hamiləlik zamanı çalışmaq lazımdır ki, atayla körpəni münasibətini daha yaxın etmək. Bu birgə gəzintilər (anasız) ola bilərlər, oyunlar, gecəyə yatırtma. Uşaq hər iki valideynin eyni iştirakını hiss etməlidir. Belə halda, valideynlərdən biri olmadığı halda uşaq özünü təhlükəsizlikdə hiss edəcək.
İkinci anaların rastlaşıdığı məsələ - bu böyük uşağla kiçik körpənin tanışlığıdır. Burada siz fikirləşməyinki hətta bir yaşlı uşağınız ailənin yeni üzvünə ayrılmış diqqəti hiss etmiyəcək. Uşaq qısqanclığı meydana çıxır, bunu, çox sadə düzgün yanaşma vaxtı sevgiyə və zərifliyə çevirmək olar. İlk evladınıza daha çox təzə doğulmuş körpənizlə tanış olmaq imkanı verin, onların ikisinində dəyərli və əhəmiyyətli olduglarını göstərin. Yeni doğulmuş körpə üçün qulluqa körpəni cəlb edin, çimməyə, balacanın əyləncəsinə, qoy o özünü böyük, lazımlı hiss etsin, və əsas, daha çox sevildiyini hiss etsin. Zamanla uşaq yeni vəziyyətə uyğunlaşır. Kiçik qardaşı və ya bacını sevə və qəbul edə biləcək. Və hətta onsuz özünü əsəvvür etməyəcək.
Düzgün tərbiyə vaxtı məhz uşağın həyatının birinci günlərindən, valideynlər arzu etdiyi ailəni sahib olacaqlar.
